ze trekken aan het beest
vingers in mijn geest
ze trekken aan het beest
dat ik heb opgesloten
door mij is neergestoken
toen het me bedreigde
het bloed is nog niet opgeveegd
het sijpelt door in woorden
die me storen die vakjes
open maken van wat is geweest
die ik had afgesloten omdat
ze anders spoken mij dwingen
tot verkeerde dingen
onberedeneerde angst waarvoor
ik vlucht geen adem krijg
en radeloos de dood verzucht
alleen jouw hand maakt dat
ik land weer voet op aarde zet
jouw lippen bidden mijn gebed
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 12-04-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘ze trekken aan het beest’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.