De hemel te zien
de hemel te zien
het guurt
de bomen in
het vlakke land
zijn mijlenver weg
ze lijken
te verdrinken
in de regens aan
een grijze horizon
ik dwaal
steeds verder
de leegte in die mij
bang en angstig maakt
panisch hol ik
langs het pad
dat buigt en oplost
na een flauwe bocht
tot ik struikel
val in grint en gras
voel het met mijn handen
zand tussen de tanden
het smaakt naar aarde
en ik ben weer terug
rol me op mijn rug om
dankbaar de hemel te zien
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 21-02-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Informatie bij het gedicht
21/02/2015
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘De hemel te zien’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.