«»
mijn ogen kun je niet zien
in de ruimte het rumoer
onophoudelijk keer op keer
wie ben ik nu?
zij bezweren mij weer
geen enkele kans om te winnen
en mijn gevoel
het zit te diep van binnen
deze beschuldigingen
ze doen zeer
ontsnappen uit deze hel
al lijkt het onmogelijk
elke tel dreunen ze in mij door
ik kan ze niet verdragen
de angst van binnen verteld mij
"zij blijven mij belagen.
de schreeuw
I k lig onder het dakmijn ogen kun je niet zien
in de ruimte het rumoer
onophoudelijk keer op keer
wie ben ik nu?
zij bezweren mij weer
geen enkele kans om te winnen
en mijn gevoel
het zit te diep van binnen
deze beschuldigingen
ze doen zeer
ontsnappen uit deze hel
al lijkt het onmogelijk
elke tel dreunen ze in mij door
ik kan ze niet verdragen
de angst van binnen verteld mij
"zij blijven mij belagen.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 22-01-2015
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
scribarevoxtotaleActief sinds: 09-12-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘de schreeuw’ van scribarevoxtotale zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.