ANGST
ANGST
verscholen in eigentijdse omhulsels
ontwijken we gevoelens
gesprekken gaan vluchtig, onzeker
onmachtig in menselijk contact
vanuit onze vesting beschouwen we
in principe een ieder als vijand
zonder te beseffen
dat ook wij ieders vijand zijn
verscholen achter valse façades
geven we niets van onszelf
durven we daardoor niets te vragen
blijven de leegtes
huilen de mensen
schreeuwen de kelen in stilte
doen touwen, pillen, kogels en messen
hun trieste werk, keer op keer
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 01-12-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
willem olierook (Actief sinds: 30-11-2014)
Informatie bij het gedicht
oproep tot menselijk contact
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘ANGST’ van willem olierook zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.