INLOGGEN
«»

Met gebalde vuist

met gebalde vuist


weer vlagt het doek
strak in de heersende wind
de echo’s van duizenden kelen
zijn gelukkig verdwenen

stenen beelden
met gebalde vuist
vormen nog het decor
van wat teloor is gegaan

maar aan de grenzen
van het plein speelt venijn
alweer de dubbelrol van
lotgenoot en vriend te zijn

niet confronterend
toch gedwongen en met pijn
weer te leren de dankbare
broeder van je hoeder te zijn

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 06-09-2014

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

wil melker
Actief sinds: 07-02-2014Informatie bij het gedicht:

02/09/2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Met gebalde vuist’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.