MH 17....

Boomvader

MH 17

17 juli 2014,
MH 17 ging neer.
En we denken weer,
aan de Russische beer.

Vrede lijkt zo kwetsbaar,
want al snel staat de oorlogsmachine weer klaar.
Begraven de lichamen,
huilen we samen?

Of heffen we een vuist,
wie lacht er in zijn knuist?
De rabiate oorlogstaal,
snel van stal gehaald.

Het lijkt zo makkelijk,
maar is zo dodelijk.
HAAT HAAT,
maakt nog meer kapot.

Alsof MH 17 nog niet genoeg is,
Alsof oorlog een spelletje is.
Kom doe toch mee,
wees toch niet zo gedwee.

We kunnen vast wel een paar lijken scoren,
ja dan zal je de wereld weer horen.
Vindt je het cool,
roer toch je smoel.

Beken maar kleur,
het zal wel rood zijn.
Rood van het bloed,
rood van de opwinding.

Tot het schaamrood komt.

Ja rood brengt de dood,
en de dood is toch het einde?

Waarom is het dan niet genoeg,
dat MH 17 verloren ging?
Wie wil er koning der doden zijn,
een levend sjagarijn?

Als de dood om te vergeven,
in het doden heel bedreven.
Maar wat maakt het uit,
de Rus is toch maar een schavuit?