MH 17....
MH 17
17 juli 2014,
MH 17 ging neer.
En we denken weer,
aan de Russische beer.
Vrede lijkt zo kwetsbaar,
want al snel staat de oorlogsmachine weer klaar.
Begraven de lichamen,
huilen we samen?
Of heffen we een vuist,
wie lacht er in zijn knuist?
De rabiate oorlogstaal,
snel van stal gehaald.
Het lijkt zo makkelijk,
maar is zo dodelijk.
HAAT HAAT,
maakt nog meer kapot.
Alsof MH 17 nog niet genoeg is,
Alsof oorlog een spelletje is.
Kom doe toch mee,
wees toch niet zo gedwee.
We kunnen vast wel een paar lijken scoren,
ja dan zal je de wereld weer horen.
Vindt je het cool,
roer toch je smoel.
Beken maar kleur,
het zal wel rood zijn.
Rood van het bloed,
rood van de opwinding.
Tot het schaamrood komt.
Ja rood brengt de dood,
en de dood is toch het einde?
Waarom is het dan niet genoeg,
dat MH 17 verloren ging?
Wie wil er koning der doden zijn,
een levend sjagarijn?
Als de dood om te vergeven,
in het doden heel bedreven.
Maar wat maakt het uit,
de Rus is toch maar een schavuit?
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 25-07-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Boomvader (Actief sinds: 14-06-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘MH 17....’ van Boomvader zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.