Whales

Wiebe Pannekoek

Whales
“ Maak die reis dan alleen “ zei je toen je wist
dat je waarschijnlijk niet bij mij kon blijven
“ want een mens moet niet teveel op z’n plannenlijst schrijven “

Ik zei zachtjes “ ja , dat is goed “
maar dacht wat anders.
Eerst vechten en je beter maken.
misplaatste moed
want jouw voorgevoel was sterker dan het mijne.
Hoorde die voorbereiding ook tot je laatste taken ?

Ging omdat jij het had gezegd, op het eind zo wijs.
Ik maakte een stukje van onze grote wereldreis
en hoopte te zien wat we samen hadden gewild.
Midden op de oceaan zit ik nu daarop te wachten,
de walvissen, groot en grijs !

Bij de eerste staartvin die ik kon zien
ontdekte ik kleine tranen in mijn ogen.
‘t Kwam door de schittering van de scherpe zon
of van het zoute water misschien.
Maar deze tranen wilden niet drogen.

En net als tijdens elke regenbui de laatste tijd,
hoorde ik ook nu , ditmaal diep vanuit de oceaan
en ik zo klein te midden van die reuzen
zo duizelig dat ik nauwelijks meer kon staan :
“ rain will fall like tears from a star”
“ how fragile we are ; how fragile we are “

Je was bij mij op dat moment
al was het maar voor even.
Ik zag en voelde je
omdat die kleine tranen
de hele terugreis
in mijn ooghoeken bleven.