De medische wereld vermoordde m'n vader

Analfabeter

M'n tranen zijn op,met droge ogen janken
Denkend aan m'n vaders oneerlijke strijd tegen kanker
Eerlijk wezen,de waarheid zeggen,niet te genezen.
Ben klaar,scheit,na een tijd zoeken is in uithoeken van Google te lezen,
Dat het erasmus m'n vader niet zag als patiënt,
Maar onvrijwillig onwetend als deelnemer van hun medisch experiment.
Chemokuren die eindeloos duren,immuuntherapie.
Na verloop van tijd en veel verdriet beseffend dat ik de keiharde waarheid met voorgelogen ogen zie.
Artsen,medici, zogenaamde professionals,het is het grootste gespuis.
Verkeerde diagnoses, medicinale overdosis,later blijkt alles onjuist.
Dit voert mijn gedachten terug naar het verleden.
Waar enge mensen deze enge dingen deden.
Tegenwoordig geen uniform van het leger,geheel in het wit, de titel arts dragend,geen vragen, geheel integer.
Toch is niets wat het is,niets wat het lijkt.
Omdat iedereen uit angst voor de gevolgen de andere kant op kijkt.
Gelul dat het mij nooit zal gebeuren.
Mocht u dat uiteindelijk helaas toch overkomen,zou u dit gedrag dan nog goedkeuren ?