09/03/2007

RS WR

09/03/2007

15 jaren geleden
verliet je ons
naar een ander leven
ver van ons.

Het is alsof het
gisteren gebeurde,
alles spookt terug in
mijn hoofd.

Ik riep, schreeuwde
smeekte
om wakker te worden maar
helaas zat je in een diepe slaap.

Dagen ervoor vertelde je
me dat ik goed moest zorgen voor
mama, broer en zussen,
ik antwoordde “ja, samen hé papa”.

Toen besefte je reeds al
dat je ons ging verlaten
dat je laatste dagen geteld waren
maar ik geloofde dit niet.

Ik geloofde dat jouw krachten terugkomen,
dat je wakker gaat worden uit een diepe slaap,
papa komt zeker terug,
geef het gewoon wat tijd.

Het komt zeker goed,
daar geloof ik in,
of liet ik mezelf geloven
dat alles goed ging komen.

Ik hoopte dat ik in een droom leefde,
ik hoopte dat dit allemaal niet waar was,
ik hoopte papa dat jij er echt was en
dat jij echt bleef.

Ik mis je zo hard papa,
ik mis je stem,
ik mis je wijsheid,
ik mis gewoon alles!

Wat waren wij de 2 musketiers,
die alles deden
voor iedereen en
nu je weg bent,
ben ik zwak, fragiel, alleen.

Ik mis je hard.

XxRakiaxx