«»
een hand uitgestoken Zij was te vaak heel alleen
en behuild Ik heb aan haar verdriet wat geroken
Koffie bij mij thuis was zo gezet en haar aanhoren
de volgende stap... De berg aan zorgen waarover
zij zich terecht het moede hoofd brak
Heel veel meer kon ik niet doen dan het geven
van aandacht en een begrijpende zoen
En nu, nog altijd in deze coronatijd, hoorde ik
van haar man's allerlaatste hevige strijd
Ik heb nu zomaar de eer mee te mogen naar de
crematie
Ach, zoveel deed ik nu ook weer niet, verdien ik
werkelijk deze gratie?
Dakoyria, 2021.
Opnieuw leed mogen delen
Het is waar, door de jaren heen heb ik geregeldeen hand uitgestoken Zij was te vaak heel alleen
en behuild Ik heb aan haar verdriet wat geroken
Koffie bij mij thuis was zo gezet en haar aanhoren
de volgende stap... De berg aan zorgen waarover
zij zich terecht het moede hoofd brak
Heel veel meer kon ik niet doen dan het geven
van aandacht en een begrijpende zoen
En nu, nog altijd in deze coronatijd, hoorde ik
van haar man's allerlaatste hevige strijd
Ik heb nu zomaar de eer mee te mogen naar de
crematie
Ach, zoveel deed ik nu ook weer niet, verdien ik
werkelijk deze gratie?
Dakoyria, 2021.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 04-09-2021
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
DakoyriaActief sinds: 08-11-2015 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Opnieuw leed mogen delen’ van Dakoyria zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.