Laatste vlucht

Sarasvati

Er was eens een vogel, zo trots op haar kroost en op haar partner die er altijd voor haar was.
Vlakbij haar nest, een beetje verward brak ze een vleugel tegen een raam dat ze niet zag.
Ze kon niet meer vliegen en ook niet naar huis. Ze werd gevonden en gebracht naar een kooi,een kooi met een slot. Ze brachten haar water en wat zaad. Ze was veel te zwak en het stond veel te ver. Ze riep en ze huilde maar niemand kwam. Waar was haar familie? Het duurde te lang. Ze wilde het liefst weer heel vlug naar huis, maar de kooi was op slot en ze kon er niet uit.
Ze legde zich op haar rug met heimwee in haar ogen en pootjes gestrekt.
Toen mochten ze bij haar, maar ze was al gevlogen naar een andere lucht.
Nog een laatste keer onder haar warme vleugels, nog een laatste keer haar liefdevol gezang.
Een laatste vaarwel op haar laatste vlucht was ons zels verhinderd door een onmenselijk protocol.