jij blijft
natuurlijk blijf ik jou
altijd bij mij dragen
nu de tijd van leven
voor jou ten einde is
afscheid neem ik
van het lieve lijf
dat ik minnen mocht
maar de geest blijft
waar vogels fluiten
in bomen en struiken
hoor ik in elke toon
jouw passie vlammen
als langs mijn wang
een vlinder fladdert
is dat mij een groet
van mij de allerliefste
waar in berm en tuin
bloemen zacht geuren
zal dat als een boeket
mij jou herinneren doen
elke straal van de zon
is de glimlach van liefde
die als een warme deken
mij eindeloos spreien zal
als tegen ramen rondom
de wind de regen slaat
hoor ik in elke druppel
van jou de wijze woorden
als ik naar de zee kijk
zal zij mij de haven zijn
waarin ik aanmeren kan
om thuis te zijn bij jou
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 18-04-2020
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Peter Paul Doodkorte (Actief sinds: 21-07-2015)
Informatie bij het gedicht
Verdicht in coronatijd | 18 april 2020
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘jij blijft’ van Peter Paul Doodkorte zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.