INLOGGEN
«»

warm verdriet

in vage ochtendmist dool ik rond
op de altijd stille akker van de dood
een buitenplaats vol marmersteen
met daarin toegenegen gegrafeerd
de namen van vele beminde mensen
die naar de eeuwigheid verhuisden

de koud en kille sluier van het gemis
verdunt het zoute verdriet met tranen
met de herinneringen aan de belofte
dat wij het leven graag vieren moeten
om het daarna nooit vergeten te kunnen
zodat zij ons in gedachten zullen blijven

als langzaam de zon de nevel zegeviert
verdwaald dan de rouw schoorvoetend
door dansende bladeren waaiend geleid
naar de erehaag van de blijde heugenis
die ons na vandaag altijd begeleiden zal
met de schouders verwarmende handen

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 16-04-2020

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Peter Paul Doodkorte
Actief sinds: 21-07-2015Informatie bij het gedicht:

Verdicht in coronatijd | 16 april 2020 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘warm verdriet’ van Peter Paul Doodkorte zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.