warm verdriet
in vage ochtendmist dool ik rond
op de altijd stille akker van de dood
een buitenplaats vol marmersteen
met daarin toegenegen gegrafeerd
de namen van vele beminde mensen
die naar de eeuwigheid verhuisden
de koud en kille sluier van het gemis
verdunt het zoute verdriet met tranen
met de herinneringen aan de belofte
dat wij het leven graag vieren moeten
om het daarna nooit vergeten te kunnen
zodat zij ons in gedachten zullen blijven
als langzaam de zon de nevel zegeviert
verdwaald dan de rouw schoorvoetend
door dansende bladeren waaiend geleid
naar de erehaag van de blijde heugenis
die ons na vandaag altijd begeleiden zal
met de schouders verwarmende handen
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 16-04-2020
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Peter Paul Doodkorte (Actief sinds: 21-07-2015)
Informatie bij het gedicht
Verdicht in coronatijd | 16 april 2020
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘warm verdriet’ van Peter Paul Doodkorte zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.