Einde van de reis
De janboel
die in je huist
lees ik in jouw ogen
in je opgetrokken
wenkbrauwbogen
ik proef de angst
die op je ziel drukt
de onontkoombaarheid
van het afscheid dat
naakt en niet veraf is
je moet je sterken
en wapenen tegen het
alleen zijn want ik moet
gaan alleen op weg
je bent verbolgen
maar je kunt me niet volgen
waar ik moet gaan
kun jij niet bestaan
de droeve tijden
zullen verglijden
zonder vrees en zonder beven
moet je verder in dit leven.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 30-10-2019
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Ron Dietvorst (Actief sinds: 18-05-2018)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Einde van de reis’ van Ron Dietvorst zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.