erkenning

G.G.

Lieve Ronald,
Meer dan 50 jaar geleden, het klinkt als een ver verleden, werd je onder je moeders hart gedragen.
Nadat je ziel besloot een andere weg te gaan, bleven je ouders achter met vragen.
Er heerste toen een tijdgeest, waarin er geen ruimte was voor stil verdriet.
Als je er niet over praatte, dan was het er niet.
Het duurde erg lang voordat bleek, dat die theorie nergens op was gestoeld.
Het is onmogelijk te doen alsof je er nooit bent geweest, als je hartenklop is gevoeld.
Gelukkig is er nu een wet aangenomen, waarin je wordt erkend.
Ook in het trouwboekje word je eindelijk gekend.
Meer dan 50 jaar geleden, het klinkt als een ver verleden, maar is nu net als jij heel nabij.
Verschillende emoties....eindelijk....ze mogen vrij....net als jij.