knipoog naar boven

Peter Paul Doodkorte

geen afscheidswoorden waren er
geen tijd om "tot ziens" te zeggen
weg was je voor wij het wisten
en nog weet niemand waarom

als tranen een trap konden bouwen
of herinneringen mij een weg
dan zou ik naar de hemel lopen
om direct jou terug te halen

ons hart pijnt nog van verdriet
dat in stilte tranen stromen doet
want elke dag meer dan toen
ben jij ins ons hart en weten

toch zijn het de herinneringen
aan de gelukkige tijd van samenzijn
die ons een glimlach doen knipogen
naar jouw stad achter de wolken