koude handen
Koude handen
Geen handdruk,
geen vaarwel,
geen afscheidskus,
Je liet me zomaar in de steek
Je gezicht is bleek , je lijf ijskoud. Waar is de fonkeling in je ogen?
Ben jij dat in die kist van hout?
Je handen zijn gevouwen , bewegingsloos
Als een verdwaalde sleutelset
terug gelegd in een verkeerde gereedschapsdoos
Geen knoop was voor ze veilig ,altijd waren ze in beweging.Jouw artiesten
die goud en zilver smeden konden.
Het waren ook sportieve handen
die klappen gaven en
lachend
op mijn neus belanden.
Maar het waren vooral warme handen als bekers gevuld met vriendschap.
Ik mis ze!
Koude handen vullen nu mijn zakken ,laf gevlucht voor de eenzaamheid en pijn
omdat ze van onze vriendschap
Geen deel meer kunnen zijn
Vaarwel mijn lieve vriend
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 22-04-2019
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Godefridus Niemans (Actief sinds: 10-04-2019)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘koude handen’ van Godefridus Niemans zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.