steeds weer
steeds weer mag ik jou genieten
in de langzaam groeiende berg
van opdiepende herinneringen
die gelijk herontdekte brieven
zich steeds opnieuw lezen laten
steeds weer wordt ik beter
in de kunst van herinnering
door almaar nieuwe beelden
die als afgestofte filmopnames
mij blijvend terug bij jou brengen
steeds weer nieuw is de expositie
in het raam van mijn herinnering
die in tegeltjes zich uitvergroot
tot een levende muurtekening
in het licht van ondergaande zon
steeds weer is het die verbeelding
die het verlangen wakkert naar toen
de seizoenen van wederzijdse liefde
van pril groen tot zonnig goud
ons nooit ouder leken te maken
in de eindeloze rij van kunstwerken
die jij mij zo dagelijks bouwen blijft
voelt elke herinnering als fonkelnieuw
zoals de eerste verkenning van toen
liefdevol wij ons vastbeten in elkaar
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 27-01-2019
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Peter Paul Doodkorte (Actief sinds: 21-07-2015)
Informatie bij het gedicht
Mijmering | 26 januari 2019
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘steeds weer’ van Peter Paul Doodkorte zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.