Het verdriet

Ron Dietvorst

Vlagen van scheurend verdriet,
overspoelde haar als een klaaglied,
overweldigende droefheid en leed,
maakte zich van haar meester, zo wreed,


wel vijf gedachten maalden tegelijk door haar brein,
alle met de geur en smaak van bittere oude azijn,
waarom had ze hem toch ook gekozen,
haar ego koos voor het blozen en de vele rozen,

nu had hij de dood in, zo abrupt en zo plots,
ze had niks meer kunnen zeggen, die klap, die bots,
hoe zou ze te boven komen dit bittere leed,
had ze maar kunnen zeggen dat het haar speet.