500 dagen

Moeder en Verslaafd

Ik voel me vreemd genoeg hetzelfde,
en huil niet vaker dan voorheen

Koffie smaakt nog steeds naar koffie
Ik voel me ook niet echt alleen

Zo lang gevreesd voor dit moment
Zo angstig voor de dag

Dat je niet meer bij ons bent
En ik alleen verder mag
 
Zo bezig met het hier en nu
Dat ik nauwelijks heb bedacht

Dat jij er ook niet bent over 500 dagen
Wanneer weer van alles van mij wordt verwacht

Dat je de dag die ik moet vrezen
Niet aan een zwarte rand herkent

De dag dat het leven verder is gegaan
En je een herinnering geworden bent.