«»
het wel móeten verhuizen; dit leven gaf teveel
aan dagelijkse strijd
Volop was je maar vast gaan opruimen,
afnemende gezondheid dan ten spijt.
Ik zag je wel buiten lopen, steeds veranderd
dan meer...
Hóe kan ik niet zo zeggen, zo sloffend,
eigenlijk zó moe maar dapper doorgaand toch
elke keer.
En nú, al te uitgeput, nog die fatale griep
gekregen; vaak gaat dat zo met de oudere mens
Dat je eindelijk maar heel veel rust mag krijgen,
is mijn zeer uitdrukkelijke wens.
Dakoyria, 2018.
Een definitief afscheid
Je zag het al dringender voor je opdoemen:het wel móeten verhuizen; dit leven gaf teveel
aan dagelijkse strijd
Volop was je maar vast gaan opruimen,
afnemende gezondheid dan ten spijt.
Ik zag je wel buiten lopen, steeds veranderd
dan meer...
Hóe kan ik niet zo zeggen, zo sloffend,
eigenlijk zó moe maar dapper doorgaand toch
elke keer.
En nú, al te uitgeput, nog die fatale griep
gekregen; vaak gaat dat zo met de oudere mens
Dat je eindelijk maar heel veel rust mag krijgen,
is mijn zeer uitdrukkelijke wens.
Dakoyria, 2018.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 31-01-2018
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
DakoyriaActief sinds: 08-11-2015 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Een definitief afscheid’ van Dakoyria zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.