Ramblas
ik hoor de hanen kraaien
in het verre
de spreeuwen slapen
op hun dak
dat uitkijkt naar de morgen
de lucht lijkt marmer
de dag is ondoordringbaar
als graniet
alles staart blind
het hart klopt
in wat overleeft
vervelt
van dood
verkild
geen toegang
tot het klappen
van de zweep
de straat is leeg
de weg voert nergens
de klok tikt aan de wand
maar er is niemand
die het tij kan lezen
de tijd verkleint de ruimte
het licht kleurt paarser
dan je lippen
wat klapte ,dicht
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 18-08-2017
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Geert Messelis (Actief sinds: 26-09-2016)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Ramblas’ van Geert Messelis zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.