verte

Geert Messelis

niet begrijpend staar ik naar jouw verte
in de verste verte wist ik niets
maar jouw ogen staan vertrekkensklaar
je koffers volgepakt met dromen
dit is geen afscheid maar een uitroepteken
de woorden liggen gisteren en verder weg
was er ooit een weg
of was dit voor jou spel
kind dat nog namen moet verzinnen
en spelend leert beminnen
een lappenpop die in een hoek belandt
want er is beter te verzinnen