INLOGGEN
«»

Met het bootje uit zijn dromen


in gedachten ging hij varen
met de zeilen strak gespannen
om zijn pijn te laten bedaren
en zijn geest te laten ontspannen
hij was niet klein te krijgen
tot op zijn laatste dag
met zijn laatste kracht reikte hij zijn hand
totdat hij daar opeens stil lag
hij hoorde de zuster nog komen
terwijl zijn gedachten al afdreven
met het bootje uit zijn dromen
verliet hij zo ons leven

in gedachten ging hij varen
op zee, op avontuur
om over het water uit te staren
en zo te ontkomen aan zijn laatste uur
zijn schip kwam nooit meer aan wal
de mist loodste hem in de verkeerde richting
nu beland op kabbelend open water
bevind hij zich op de koers naar verlichting
de verlichting naar een betere plek
en verlichting van de pijn
want met een lichaam vol met kanker en morfine
kon hij toch niet meer zichzelf zijn

in gedachten ging hij uit varen
met zijn gezin naast hem op dek
met de wind door zijn haren
met zichzelf in gesprek
nu, in eenzaamheid gevangen
verloor hij dan toch zijn grip
ondanks mijn hevige verlangen
op de terugkeer van zijn schip
al wachtend sta ik aan de kade
ik zie hem in de verte staan
schreeuwend over de golven
komen zijn laatste woorden bij me aan

in gedachten ga ik varen
maar ik zal nog altijd blijven bestaan
zolang je mij in je hart wilt dragen
en hij zwaait naar me, en ik zwaai terug....
en beiden vegen we een traan

in gedachten ga ik varen
om dichterbij je te zijn
zodat ik mijn pijn achter kan laten
en ik weer je papa kan zijn

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 06-04-2017

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Steven Velthuis
Actief sinds: 06-04-2017 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Met het bootje uit zijn dromen’ van Steven Velthuis zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.