het druppen van de maan

Geert Messelis

beschutting in de luwte
het waken valt als een te lang gedragen jas
maanwater verlost van lijden
we kijken
een vage rook van vuren
voor we gaan liggen op ons bed van aarde
verweg blaffen hun honden
bastaarden van wolven
blaffen en janken
maar leren nooit het huilen
treed nader bij dit wachten
op niet wachten
op de dag die verloren loopt
in het woud van kreupelhout
dat door de zon wordt aangestoken
de thema's zijn verdwenen
de woorden zijn gedood met woorden
we wachten op het schroeien
van het water van de maan
met al zijn schijn
met al zijn schijngestalten