Laatste rit
Bussen in bonte kleuren
Grommen af en aan
Wandelaars worden verzwolgen, laten
zich verzwelgen achter sissende deuren
De bus komt om het uur
Maar de bus komt niet
In de verte vallen de cijfers van hun rol
Desintegreren tot zwarte inkt
terugkeer tot het ongeschrevene
De telefoon verbindt me
Met het hoogste ambt
Na aandringen en verwijzen
U heeft gelijk inderdaad
Er bestaat een bus 107
De chauffeur in vol ornaat
Zal u brengen voorbij de grens
Van uw verdriet
Ik keer terug naar huis
Te voet
En pak mijn koffers tweemaal uit
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 29-03-2017
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Valentijn (Actief sinds: 28-12-2016)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Laatste rit’ van Valentijn zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.