INLOGGEN
«»

Aan het eind van een leven...

Sloffend loopt hij op me toe;
het verdient niet eens het woordje 'moe'.
Óp is hij en aan het eind van zijn dagen
Hem ontgaan zelfs mijn wat korte vragen.

Ondanks dit alles herken ik dwars er
doorheen, zijn fijnzinnige humor
Zo iemand als hij ken ik echt geen!

Ik zal hem missen als hij er straks niet
meer is
Lang zal het niet meer duren, als ik me
niet vergis.

Er is opnieuw een mens straks bij me
vandaan
Ach, het is hém gegund, dit is geen bestaan!

Dakoyria, 2016.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 16-09-2016

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Dakoyria
Actief sinds: 08-11-2015 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Aan het eind van een leven...’ van Dakoyria zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.