«»
sta ik terug voor dit huis
nu enkel nog kale muren
hier was vroeger mijn thuis
de wind laat mijn ogen tranen
of zijn het de herinneringen van toen;
net voor het slapen gaan een kruisje,een slaap zacht zoen.
een ogenblik sluit ik mijn ogen
hoor ik lachende stemmen
door kamers nu leeg troosteloos koud
toch zoveel mooie verhalen ooit te vertellen
ik draai me om
weg van de ondergaande zon
een laatste blik naar wat ooit is geweest van dit huis
hier tussen kale muren gebroken glas
was ooit mijn hart dit was mijn thuis
gebroken glas
verblind door de ondergaande zonsta ik terug voor dit huis
nu enkel nog kale muren
hier was vroeger mijn thuis
de wind laat mijn ogen tranen
of zijn het de herinneringen van toen;
net voor het slapen gaan een kruisje,een slaap zacht zoen.
een ogenblik sluit ik mijn ogen
hoor ik lachende stemmen
door kamers nu leeg troosteloos koud
toch zoveel mooie verhalen ooit te vertellen
ik draai me om
weg van de ondergaande zon
een laatste blik naar wat ooit is geweest van dit huis
hier tussen kale muren gebroken glas
was ooit mijn hart dit was mijn thuis
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 08-11-2015
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
gino van de walleActief sinds: 08-11-2015 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘gebroken glas’ van gino van de walle zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.