samen zoals vroeger

Peter Paul Doodkorte

nu jij de trap naar de overkant hebt genomen
zijn er de echo's uit het verleden
zij neurien in hoofd en hart
onze levenstune

jij die mij droeg tot ik kon lopen
en hoewel ik
toen ik groter werd
steeds minder hand in hand met je liep
wees jij mij zo af en toe
op de dingen in het leven

we konden samen lachen, huilen en ruzien
en zo - door de jaren heen -
groeiden de herinneringen
nostalgie verweven met weemoed

toen de jaren maakten
dat wij vaker weer
hand in hand gingen lopen
omdat jouw wereld kleiner werd
en - als mijn gebrabbel ooit -
het gebaar ons gesprek verving
omdat de schimmen uit het verleden
alleen nog zichtbaar waren voor de ziel

toen jouw zoekende ogen
mij tot de moeder van de moeder maakten
en de woorden bleven steken
maakte - verpakt in het gemis -
dankbaarheid zich van mij meester
om wat ooit was
dat luisterend oor of die arm om de schouder
er zijn - om en voor elkaar
een moeder en een kind in een omhelzing

nu jij de trap naar de overkant hebt genomen
koester ik die echo's uit het verleden
en laat ze neuriën in hoofd en hart