INLOGGEN
«»

Stonden bij de hemel

het sneeuwt een donzig
dekbed tegen schrale kou
ogen rustig vingers blauw
niet bang je wacht allang

het laatste stuk leek op
een ongeluk er wachtte
iemand op een bel die rinkelloos
de tijd versnelde van het afscheid

we stonden bij de hemel
hoog ingepakt en later
dan we dachten keken toe
hoe jij de drempel nemen zou

obstakels waren er altijd
jouw weg er overheen te komen
hoge bomen ruisten tegenwind
het moest jou altijd overkomen

je ziet ons staan de drempel komen
uit medelijden hebben we je hand genomen
je besluit staat vast je ogen groeten
danken voor de laatste keer

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 15-04-2015

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

wil melker
Actief sinds: 07-02-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Stonden bij de hemel’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.