«»
zien verzachtend
stelpen tranen
missend verdriet
geven rozen warmte
aan de laatste eer
bekleedt de kist
haar aardse zijn
schuifelen voeten
in een stoet voorbij
spreken omhelzingen
hun eigen taal
doet het il silencio
adem stokken
fluiten vogels stilte
in serene verwevenheid
een leven zo oprecht
door liefde gevoed
was zij de spil
middelpunt van bestaan
Afscheid
lachende ogenzien verzachtend
stelpen tranen
missend verdriet
geven rozen warmte
aan de laatste eer
bekleedt de kist
haar aardse zijn
schuifelen voeten
in een stoet voorbij
spreken omhelzingen
hun eigen taal
doet het il silencio
adem stokken
fluiten vogels stilte
in serene verwevenheid
een leven zo oprecht
door liefde gevoed
was zij de spil
middelpunt van bestaan
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 17-01-2015
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
dichterbijActief sinds: 08-12-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Afscheid’ van dichterbij zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.