INLOGGEN
«»

Afscheid

lachende ogen
zien verzachtend
stelpen tranen
missend verdriet

geven rozen warmte
aan de laatste eer
bekleedt de kist
haar aardse zijn

schuifelen voeten
in een stoet voorbij
spreken omhelzingen
hun eigen taal

doet het il silencio
adem stokken
fluiten vogels stilte
in serene verwevenheid

een leven zo oprecht
door liefde gevoed
was zij de spil
middelpunt van bestaan

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 17-01-2015

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

dichterbij
Actief sinds: 08-12-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Afscheid’ van dichterbij zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.