bloemen liegen lente
je stoel is leeg
gisteren ligt in
kruimels op tafel
bloemen liegen lente
bloeien uit voorbij
je kraakt in de vloer
zucht bij het
sluiten van gordijnen
laat jezelf verdwijnen
als ik je nodig heb
je leest vragen
in mijn ogen
ziet het onvermogen
om met jou te leven
ik kan je niet meer geven
je hebt vandaag
mijn beeld gebroken
scherven zijn mijn pijn
ik veeg de chaos bij elkaar
en lijm de stukken maar
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 18-11-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘bloemen liegen lente’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.