Verbleken

Gertjan van der Kraan

Verbleken

Gaat het je steeds meer storen,
Omdat je weer hebt verloren.
Van dat ene zwakke punt.
Waar je niet van winnen kunt.
Steeds weer tegen vecht.
En je voelt je nu zo slecht,
Waardoor je gaat denken;
Zal Hij nog genade schenken?
De twijfel grijpt je steeds aan,
Is God bij mij weg gegaan?
Zal Hij me nog vergeving geven?
Hoe moet ik verder met mijn leven?

Misschien kan dit je troosten;
De wijzen uit het Oosten,
De herders in het veld,
De moordenaar aan het kruis,
Saulus strijdbaar ver van huis,
Werden allemaal gemeld:
Laat je leiden door Het Licht.
Dan krijg je weer zicht,
Op twee uitgestrekte armen.
Die jou wil verwarmen.
Ondanks al je gebreken,
Want die zullen verbleken,
In jou steeds durende strijd,
Op weg naar de eeuwigheid.