De natuur als regisseur

Trijan

De lente kan de natuur moeizaam bekoren,
bomen blijven kaal, de wind voelt schraal,
oogsten gaan verloren.

Knoppen blijven gesloten,
stevig tegen elkaar geplakt, een nieuwe loot vertakt,
geschubd de kou trotseren met lotgenoten.

Gelocked wachten op betere tijden,
anderhalve meter afstand is diepgeworteld, beademing is autonoom geregeld,
aanrakingen proberen zij te vermijden.

De natuur is een sterke regisseur,
bomen wachten verdraagzaam, op ieder signaal reageren zij gehoorzaam,
bij voldoende warmte krijgen bomen kleur.