zo hoort het niet
rustig loop ik ongestoord
over nu verlaten paden
door de stilste straten
langs veel te lege pleinen
naar het lentegroene bos
het genieten is zo dubbel
in deze uren van de dag
met de donkere wanden
achter rolluiken gesloten
van duistere etalages nu
in de bank en boekenkast
waar mensen graag eten
stapelen op de terrassen
hoog de stoelen bergen
naast eenzaam lege tafels
aan de rand van de stad
het laatste huis nu voorbij
is de stilte oorverdovend
nu verkeer niet meer raast
op alle wegen er rondom
naast de ontelbare sloten
tussen slagen in het land
bakenen wilgen het pad
waarin talloos watervogels
er nestelen voor gebroed
klinkende muziek kalmeert
in oordopjes mij schallend
mijn hoofd en het gemoed
dat altijd nog verlangend is
naar hoe het weer moet zijn
de stilte knagend genietend
voor de klok de deuren sluit
loop ik zo elke dag weerom
wennend aan het ongewone
door mijn stad aan de ijssel
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 05-04-2021
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Peter Paul Doodkorte (Actief sinds: 21-07-2015)
Informatie bij het gedicht
Lofdicht of de gehekelde avondklok in Coronatijd | voorjaar 2021
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘zo hoort het niet’ van Peter Paul Doodkorte zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.