Onvermoeibare hulptroepen?
Zij, die beroepsmatig tot 'moeder overste'
benoemd was
Ik mis haar nu al, hoewel ik sporadisch
nog kwam Ook ik ken al gauw een teveel
aan belasting, maar goed dat ik nu beter
op mezelf pas!
Ik denk tevens aan al die -aanvankelijk-
onvermoeibare hulptroepen
Nu corona maar voortduurt niet meer
wetend waar zij het zoeken moeten...
Op hun uiterst pijnlijke tandvlees nog maar
doorgaand
Nog maar eventjes en ook zij als patient
-in welke zin dan ook- als een schim van
zichzelf, nog maar bestaand.
Dakoyria, 2021.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 25-03-2021
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Dakoyria (Actief sinds: 08-11-2015)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Onvermoeibare hulptroepen?’ van Dakoyria zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.