Solitaire

Trijan

Wij spelen een jaar solitaire,
onze werkruimte vangt ons iedere dag op, videobellen non stop,
geen verplaatsingen van hot naar her.

Mijn werkstoel staat in de houding,
met open armen word ik geïnviteerd, gelukkig is de stoel gas geveerd,
hij blijft mijn vertrouweling.

Ik klap mijn laptop open,
een haaienbek die zijn prooi verscheurt, mijn aandacht wordt in de zee van mails gesleurd,
de tijd om te antwoorden zal snel verlopen.

mijn iPad meldt zich met een beller,
het vettige scherm geeft mijn vinger een tweede kans, mijn slaperige gezicht heeft weinig glans,
na een uur komt de volgende beller.

Mijn viervoeter laat van zich horen,
de pakketbezorger kan hem niet bekoren, tijdens zijn slaap mag niemand hem storen,
hij vervolgt zijn slaap zonder te morren.

Het koffiezet apparaat wordt vele keren geliked,
vriendelijke woorden worden dankbaar geabsorbeerd, een kopje stimulering wordt geserveerd,
mijn adrenaline wordt verwend.

Solitaire wordt door een wandeling onderbroken,
het spel is nog niet uitgespeeld, nooit spannend tot je je verveelt,
ik heb weer even aan de vrijheid geroken.