Storm

Trijan

Ventileren is tijdens de pandemie een must,
Virussen zweven, aerosolen om hun bestaan door te geven,
voor virussen is overleven een lust.

De natuur komt de Nederlander tegemoet,
de stofkam moet er doorheen, geïsoleerde huizen is een probleem,
het virus gedijt goed.

Met windkracht negen waaien de takken tegen de ramen,
ons huis lacht de wind toe, van deze kracht word ik niet moe,
fluiten is irritant dat moet ik beamen.

Wat gebeurt er wanneer wij collectief onze ramen hadden geopend,
aerosolen waren hem gesmeerd, was het virus dan geretourneerd,
besmettingen afgeremd,

Donkere wolken beschermen zonnestralen,
de wind maakt ons brein onrustig, niemand doet nog luchtig,
wie zal straks de rekening betalen.

De pandemie lijkt op een stormbaan,
hindernissen die wij collectief nemen, ons ongeduld veroorzaakt de grootste problemen,
onze psychische stormram blijft vechten voor een vrij bestaan.