«»
waren zij op het vliegtuig gestapt
waarvan plots de motoren stopten
toen zij boven de wolken al waren
de machine hortte en stootte wild
de passagiers tot paniek gruwend
met de dan dagende werkelijkheid
dat er geen morgen meer zal zijn
het laatste gebed werd gebeden
onder een stortvloed van tranen
als de vrije val zich verder versneld
tot de dood hen dan verbrokkelde
dat alles verslindend verdrinkt zo
ons vertrouwen gevende vreugde
in een zee van listige sluwe golven
die rooft wat wij zo innig liefhebben
vervlogen
vol van opgewonden verwachtingwaren zij op het vliegtuig gestapt
waarvan plots de motoren stopten
toen zij boven de wolken al waren
de machine hortte en stootte wild
de passagiers tot paniek gruwend
met de dan dagende werkelijkheid
dat er geen morgen meer zal zijn
het laatste gebed werd gebeden
onder een stortvloed van tranen
als de vrije val zich verder versneld
tot de dood hen dan verbrokkelde
dat alles verslindend verdrinkt zo
ons vertrouwen gevende vreugde
in een zee van listige sluwe golven
die rooft wat wij zo innig liefhebben
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 12-01-2021
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
Peter Paul DoodkorteActief sinds: 21-07-2015Informatie bij het gedicht:
Telkens weer neemt een vliegramp vele levens plots en pardoes van ons weg. Het gemis is altijd groot en blijft een zoute wonde | 12 januari 2021 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘vervlogen’ van Peter Paul Doodkorte zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.