Stille nacht

Trijan

Krijgt oud en nieuw dit jaar een geruisloze overgang,
champagnes om bitterheid weg te knallen, overdenken wij dierbaren die zijn ontvallen,
collectief individualisme maakt bang.

Gemor in de samenleving groeit,
het opgelegde harnas gaat knellen, gevolgen zijn moeilijk te voorspellen,
weten dat er iets broeit.

Het vuurwerk verbod leidt tot hardere knallen,
’s nachts begint de pret, de nachtrust wordt niet op gelet,
niet door de mand vallen.

De premier spreekt ons collectief aan op gedrag,
de gehoorzamen slaken een zucht, de rest steekt een middelvinger in de lucht,
waar blijft het gezag.

Ouderen worden soms bestempeld als dor hout,
de verzorgingshuizen zijn de concentratiekampen van de moderne tijd, het virus wordt er weelderig verspreid,
het wordt erg benauwd.

Creatieven ervaren gouden tijden,
voor nieuwe kansen gaan, de concurrent blijft stilstaan,
door niemand laten leiden.

Volgens wijzen uit het oosten zijn de mensen onbewust verbonden,
individueel één collectief, heb uw naasten lief,
de pandemie maakt vele wonden.

Oudejaarsavond als één collectief bezinningsmoment,
mediterend ons onbewuste aanspreken, de verbinding niet verbreken,
zo’n stille nacht is ongekend.