De eenzame thuiswerker

Trijan

De eenzame thuiswerker

Het beeldscherm staart mij aan,
de zon heeft een vakantie gereserveerd, een regenfront soleert,
buitenspel is tijdelijk ons bestaan.

De Duitse herder is mijn kamergenoot,
slapend staart hij mij aan, de pakketbezorger is voorbijgegaan,
mijn viervoeter wordt vuurrood.

De pakketbezorger wordt weg geblaft,
alle bezoekers worden door hem geweerd, angstig wordt het pakje gedeponeerd,
mijn beeldscherm wacht.

Regenfront pauzeert,
buiten geeft mij lucht, een naderende bui maakt mij beducht,
half uitgeklede bomen zijn verweerd.

Afgedankte mondkapjes ontsieren de berm,
verloren bladeren vliegen door de lucht, de oude eik zucht,
niemand die mij beschermt.

Geïsoleerd ben ik onderweg,
groet een wandelaar, hij ontwaakt uit zijn isolement, maar ziet geen gevaar,
sociaal gedrag is ver weg.

Mijn beeldscherm collega’s spreken mij moed in,
de geïsoleerde zolderkamers verraadt de eenzaamheid, mono werken wordt je zelden afgeleid,
dit is het einde van het begin.