verpleegster

Peter Paul Doodkorte

het was eerlijk spel
dat klein en kind
ik zo graag peelde
tot later ik ontdekte
dat meer dan droom
het mijn roeping was

als anderen al sliepen
tot in laatste uurtjes
studeerde ik het vak
in mijn hoofd en hart
omdat ik zorgen wilde
voor de mens die lijdt

de tragedies die ik zie
zijn van klein tot groot
als er iemand wegglipt
stemt het mij verdrietig
de glimlach van een baby
vrolijkt mij dan weer op

de strijd met magere hein
alsook kritieke momenten
blijven in mijn gedachten
omdat ik niet aanvaard
dat de prijs voor leven
wordt betaald met dood

wat mij staande houdt
is de trots die ik ervaar
aan knuffels uit respect
die mij stilletjes bedanken
voor de aandachtige zorg
die ik geven kan en mag