magnoliasnel

Peter Paul Doodkorte

onder helderblauwe hemel
bloeit de magnolia weer
als bode van te vroege lente
in een land vol van verwarring
biedt zij troostend schoonheid
als haar bloesem zich ontvouwt
die niet veel later dan alweer
op het ritme van de wind vlagend
met somber makende somberheid
naar de aarde neerwaarts dwarrelt
waar voeten haar vertrappen zullen
zoals zoveel van de mooie dingen
op deze wonderbaarlijke aarde
die wij liever toch bij ons houden
ons sneller nu ontnomen lijken
als de ons betoverende parfum
die fris en transparant de magnolia
met een bloemige twist ons schenkt
om vlammend harten te veroveren
waar zij liefdevol littekenen kerft
met de herinnering aan het geluk
dat als de bloemen van de magnolia
wij steeds te kort genieten kunnen