ijstijd

Geert Messelis

de dagen liggen, opgesloten
in het stille wachten
op wie of wat weet niemand
het omen lijkt rampzalig
stevent deze titanic
op zijn eigen ijsberg af
die lonkt in donkere hoeken
waar je hem het minst verwacht

de stuurlui staan te pronken
midden een dikke mist
ze kennen slechts twee dingen
tunnelvisie
en de hardste harteloosheid
en voor de rest geen weet hebben
niet het kleinste spatje respect
voor zij die onder de waterlijn
de dagen door moeten komen
met als enig uitzicht
meer narrige narigheid
intussen spelen ze bingo
of wordt het macrame