Zijn laatste plaag
zijn laatste plaag
eindeloos golft water
loom en monotoon langs
nog opstandige stranden
er is weer ruim
voldoende zand voorhanden
in deze posthistorische tijd
geen mensen meer
om avontuurlijk te landen
en elkaar de schat te betwisten
nog hangen sporen van strijd
als tekens van haat en nijd
in de opgeschoonde lucht
zacht zucht het land in
weldadige warmte zijn rust
dolt natuur in eeuwige lente
door een nucleaire vlaag is
aarde bevrijd van zijn laatste plaag
weg zijn de mierenhopen met mensen
wil melker
08/10/2016
www.wilmelkerrafels.deds.nl
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 08-10-2016
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Zijn laatste plaag’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.