barbarij
waar waanzin
in brullend staal gehuld
barbaars het leven neemt
van jong en ouder leven
nietsontziend en verpletterend
toekomst zwijgen doet
door haar uiteen te rukken
daar zwijg ik stil
verschrikt en verontwaardigd
achtervolgt zij mij
de onbeantwoord spokende vraag
wat mag of moet zij zijn
van dit doden en verderven
de zin en het gediende doel
niets en niemand wint
verdient gezag of aanzien
met duivelse vernietiging
noch vindt daarvoor rechtvaardiging
bij enig mens of opperwezen
die slechts levens neemt
haat immers lauwert niet
de pronkveren van geweld
angst slechts zal de oogst zijn
voor de duivelse helden zelf
wier pyrrusoverwinning nu
ooit tot nederlaag zal zijn
enkel en alleen verraden zij
hun vaders en hun moeders
die liefdevol geloofden
in de betere toekomst
net als de nu genomen levens
die mij voortgaand stil doen staan
ik laat door duivelse barbarij
wat hen ontkiemen liet
nu en nooit mij roven niet
de herinnering ja - die rugzak ik
als bron van inspiratie
op weg naar het goede morgen
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 16-07-2016
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Peter Paul Doodkorte (Actief sinds: 21-07-2015)
Informatie bij het gedicht
geschreven naar aanleiding van Nice | 14 juli 2016 | Een waanzinnige verwoeste op die dag - met een vrachtwagen als wapen - 84 mensenlevens.
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘barbarij’ van Peter Paul Doodkorte zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.