INLOGGEN
«»

Koud

Hier zit ik dan.
Helemaal alleen en bang voor de toekomst
Dwalend tussen de ruïnes van de moderne wereld.
Op zoek naar een uitkomst.

Ik zie tanks rijden door steden zonder naam
Vernietiging en wantrouwen zonder enig schaam.
Landen betwisten elkaar om kommer en kwel
En ik zit hier maar in mijn kleine kamer, mijn eigen cel.

Ik kijk naar buiten, met een blik van verdriet.
Mensen, hoe kan dit nou, waarom is er niemand die dit ziet?
Eu, VN, Vs, het zal me wat wezen.
Als je hier binnen komt als vluchteling, moet je nog steeds voor je leven vrezen..

Ik doe nu maar mijn doppen op, ik zal stil zijn zoals de rest.
Voor mij geen brandende ogen in mijn rug, voor mij geen vervloeking van de pest.
Nee, ik zal stil zijn en mijn leven blijven leven,
opdat ik weet dat er op het eind, niemand er meer om zou geven.

En hopelijk haal ik het einde, hopelijk wordt ik oud.
Dan zal er is er weer een generatie zijn, die zegt: ”mij laat het allemaal koud”.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 07-10-2015

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Awkebit
Actief sinds: 25-09-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Koud’ van Awkebit zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.